dinsdag 20 juni 2017

En nu gaat het snel

De weken vliegen voorbij. Onwerkelijk dat wij over drie weken al in Frankrijk zitten. Op 9 juli vertrekken we naar Grives. De eerste twee weken zitten we in het geweldig huis Le Dantou. Dat is 10 minuten rijden ten noorden van Saint Pompont. Een mooie plek om te starten met vakantie houden en alvast zaken te regelen. Het is nu definitief. Op 18 juli krijgen wij de sleutel van het huis.

De afgelopen twee weken stonden voor mij (Tjitze), in het teken van afscheid nemen.  In mei 2002 begonnen in het St. Antonius Ziekenhuis.  Op 15 juni de laatste werkdag en een afscheidsreceptie.

Het laatste uur voor de receptie heb ik op een bankje buiten het ziekenhuis in de zon, met een bolletje ijs, doorgebracht. Ik kreeg een bericht van Gerrit Jan dat hij niet op tijd bij het Antonius zou zijn. Moest maar alleen beginnen. Goed dat kan gebeuren.

En dat is vreemd. Sta je daar ineens in het personeelsrestaurant. Komt Gerrit Jan aangelopen.. Blijkt hij al in het Antonius te zijn.......... en nog had ik niets door.

Allemaal mensen die afscheid komen nemen. De lange rij, nu voor mij. Overladen met hartelijkheid en lieve woorden. Krijg ik ineens te horen dat dit afscheid niet is wat ik denk dat het is. Ik had gevraagd om bitterballen bij het afscheid.....
Helemaal verbaasd wat daar nu mee bedoeld wordt???  Totdat ik een envelop open maak en daar zie ik een aankondiging van een symposium in met de titel "Tjitze Talks". Echt, ik kon het niet geloven.

Mijn kantoor collega's deden nog een leuke quiz en om 17 uur begon het symposium. Ik heb genoten. Veel onderzoek of werk waar ik op een of andere manier aan bijgedragen heb werd gepresenteerd.  Lieve hartverwarmende toespraken. Wat een mooi afscheid was dit. En hulde aan de organisatie. Normaal weet ik meestal heel veel van wat er gaande is. Deze keer wist ik helemaal niets!

Oud collga's waren uitgenodigd. Wat een verrassing. Nee niets dan lof en mooier kan een afscheid niet zijn.


Ik kijk uit het raam terwijl ik dit stuk aan het typen ben. De zon schijnt en het is bijna 25 graden. Samen met neef Douwe bezig om een website te bouwen. De resterende Nederlandse weken staan in het teken van etentjes en bezoekjes.  Het gaat nu echt snel...........





zondag 4 juni 2017

Duurzaam wonen?




Villa Léovil is een oud huis. In 1924 gebouwd. Een van onze doelstellingen is om de energievoorziening CO2 neutraal te krijgen. Dat wordt nog een hele klus en zal de komende jaren in etappes moeten gebeuren.
Gelukkig is het huis recent geïsoleerd en zijn de ramen voorzien van dubbelglas.

De energiebronnen van het huis zijn nu, olie, elektriciteit en hout. De centrale verwarming draait op een oliegestookte CV ketel (Chaudières Fioul). Onder het huis, in de kelder is een grote olietank. De olie wordt gebruikt om de CV ketel te verwarmen. Niet echt milieuvriendelijk.  Maar het werkt voor nu. Het is ook een relatief dure manier van stoken gedurende de wintermaanden. 

Afgelopen weken op pad geweest om verschillende systemen te bekijken. Vervanging van de bestaande CV-ketel is er een. De warmtepomp valt eigenlijk al af omdat de vloeren van het huis niet geschikt zijn voor vloerverwarming met behulp van warmtepompenergie.  Natuurlijk alles is mogelijk, maar we willen de houtenvloeren graag in originele staat houden. 

De buurman, van ons vorige huis, Arthur, heeft ons meegenomen naar zijn project ANNE.  ANNE is de werk- en ontmoetingsplek, in het hart van Utrecht bij de Jaarbeurs, voor mensen die duurzaam willen wonen en werken. ANNE gaat vraag en aanbod op het gebied van duurzaam wonen bij elkaar brengen. Leuk om eens op de website te kijken http://www.anne-online.nl . Een inspirerende omgeving op het gebied van duurzaam wonen. 

In één van de ruimtes stond ook een grote pelletkachel, die gestookt wordt met geperste houtkorrels (granulés), deze was gekoppeld aan de warmtevoorziening van het gebouw.

De pelletkachel kan een goed alternatief zijn voor onze oliebrander. En dit systeem wordt ook veel in Frankrijk toegepast. Warmte opwekken met een pelletkachel is een efficiënte manier om dit te doen. De kachel is voorzien van een vultrechter waar de houtkorrels in gestort worden en die zelf de houtkorrels naar de verbrandingsruimte transporteert. 

In de ogen van de Franse overheid is hout een vernieuwbare brandstof en daarom wordt deze vorm van verwarming gesubsidieerd. Dus dit is een aantrekkelijke optie. En we leven straks in een omgeving met heel veel bos, aan pelletkorrels geen gebrek en we hebben in de kelder ruimte voor een bulkopslag voor de pelletkorrels.  Het onderzoeken verder waard!

Als laatste hebben we ons georiënteerd op de vervanging van de warmwaterboilers. Deze gaan op elektriciteit en aangezien er vier boilers in het huis staan kost dit best veel. Gelukkig was broer Klaas,  onze ‘eigen specialist’ op het gebied van duurzame energie, -technieken en –systemen, net op een energiebeurs geweest in Duitsland. Hij kwam met de suggestie om over te stappen op  een nieuwe innovatieve warmwater boiler zie verwarmd worden met behulp van slechts 1 zonnepaneel. Met een duur woord: het photovolthermo principe. Het voordeel is dat je geen buizen aan hoeft te leggen wat je wel nodig hebt met een traditionele zonneboiler bestaat uit een zonnecollector op het dak (die vangt het zonlicht op) en een vat om het warme water in op te slaan.


In augustus gaan we met Klaas het huis nalopen om te kijken wat we kunnen inzetten in het kader van duurzaam wonen. 

Arthur wist ons ook te melden dat bamboe (wat nu de afscheiding vormt met de buren rechts van ons huis) eenvoudiger is tegen te houden dan wordt gezegd. De  wortels waarmee de plant zich verspreidt gaan ondiep, en zijn tegen te houden met een bamboescherm van hard plastic, ongeveer een halve meter diep. Die gaan we dus plaatsen als de wortels de volgende keer worden afgesneden.