Het gaat allemaal nu snel. Met een nieuw team aan de slag en er wordt flink doorgewerkt. Helaas hebben we te maken met wat niet verwachte uitdagingen...... hmm en dan druk ik mij nog redelijk positief uit.
We hebben besloten om de gehele haard te verwijderen. Eerst een soort diagnostische verkenning van de haardconstructie gedaan. En dit was schrikken! Niet te geloven hoe alles in elkaar geprutst was. In het verleden heeft het huis een grote brand bij de haard gehad. Er is een nieuwe haard gebouwd en tja hoe dat gedaan is, is met geen pen te beschrijven. Besloten om de gehele constructie neer te halen dus ook de hele schoorsteen vanaf het dak tot aan de kelder.
Een week lang is men hier mee bezig geweest. Een hele opluchting moet ik bekennen, dat alles nu weg is. Groot voordeel is wel dat twee kamers op de eerste verdieping nu groter geworden zijn, immers geen schouw meer, en dat we nu beneden een hele grote woon/leefkeuken kunnen maken.
dit was de haard...De suitekamer beneden heeft nu sanitair, dit is voorzien van tegels en ziet er prachtig uit. De loodgieter moet alles nog aansluiten en tja nu blijkt het dat het erg moeilijk is om een loodgieter te krijgen want die hebben het erg druk. De voorbereidingen voor het verven van deze kamer zijn nu bezig.
Buiten alle verbouwingsperikelen natuurlijk ook nog tijd voor andere dingen. Hout kappen want het wordt nu wel echt heel koud. Gelukkig hebben we op onze slaapkamer een kleine openhaard dus hier kunnen we blokjes hout branden voor wat extra warmte. Het wordt behelpen ten aanzien van de kou. Want de pellet kachel wordt pas in januari geïnstalleerd.
Buiten ook druk bezig met het snoeien van de bamboe en de fruitbomen. Illegaal een fikkie gemaakt. Dat voelde weer net als vroeger, stiekem zo tegen de avond een brandje maken. Sinds dit jaar mag je namelijk niet meer vuurtje stoken op je erf alleen als je een vergunning hebt van de Mairie. Het grappige is weer dat je overal rook ziet .......... Maar goed wij zijn nieuw hier.
De winter staat voor de deur. Overdag schijnt de zon en 's nachts vriest het al. Spectaculair mooi landschap nu, met goudgele bomen en zonsopgangen die bijna niet te beschrijven zijn. Daarom als afsluiting dit plaatje.
Voor de cursus moet ik, Gerrit Jan dus, elke dag vroeg in de auto zitten. Maandag en dinsdag om half zeven weggereden, aardedonker onder een prachtige sterrenhemel, en bij twee graden onder nul. Wel heel mooi om het langzaam licht te zien worden over het schitterend kleurende herfstlandschap. Ruiten krabben doen we met een spatel uit de keuken. Elke ochtend rijd ik door Le Bugue, waar ik als elfjarige , mijn eerste verblijf n Frankrijk doorbracht met ons gezin. En dan wijd ik even een petite pensée aan mijn vader; als hij me nu eens kon zien!
Tijdens de cursus krijg ik een stortvloed aan informatie over me uitgestort. Het gaat vooral over wat je allemaal moet en wat er gebeurt als je in gebreke blijft. Een bont gezelschap aan cursisten. Er is nog een Nederlander die een camping overneemt, verder Fransen en een Française, die van alles en nog wat van plan zin, van het uitbaten van een pizza- hut tot en met een gastronomisch restaurant. Twee mannen zijn de gangmakers, ze hebben overal commentaar op, en drijven met alles en iedereen de spot, inclusief zichzelf. Nog één ochtend voor de boeg. Gelukkig maar, want het is moeilijk uit te zitten tweemaal 8 uren! Vooral omdat onze cursusleider Olivier de neiging heeft steeds meer te gaan ratelen naar mate de dag vordert. Komma's en punten worden volledig achterwege gelaten. Vanmiddag vergat hij zelfs de pauze. Ik ben er nog niet uit of we nu Grande Restauration gaan doen, of iets anders. Dat hangt er vanaf wat uiteindelijk de verplichtingen nou allemaal zijn.
De terugrit is heftig, de weg zit vol met haarspeldbochten en stukken bos, en dat is het in het donker uiterst inspannend en zeer onaangenaam rijden, Ik zeg dus: leve de Tomtom, dan zie je nog een beetje waar het allemaal heen gaat! Naast dit alles, heb ik op zondag wel heerlijk behang afgestoken, samen met Tjitze in een slaapkamer en in de keuken. Eindelijk weer het gevoel dat ik weer mee doe!
