Met onze nieuwe toiletten hebben we weer eens die oude les moeten leren: goedkoop is duurkoop! Nu hebben we een goede middenprijzer gevonden, en we gaan geen andere meer uitproberen.
Inmiddels ben ik als ondernemer, kaarthouder geworden van een groothandel bij Sarlat. Net als in Nederland is het goed opletten, want ze zijn in lang niet alles goedkoper dan de gewone supermarchés. En wat zijn we blij met onze Peugeot, alles past er in, tot nu toe dan.
De grote gebeurtenis vorige week was de keukenexpeditie deel twee, naar Ikea in Toulouse. Het lijkt eenvoudig, daar een keuken bestellen, maar let op, schijn bedriegt. Allereerst al dat merkwaardige fenomeen dat je in Ikea-France, voor alles en nog wat lijfelijk aanwezig moet zijn in de winkel, bijvoorbeeld om je definitieve bestelling te plaatsen en te betalen. Nou vonden wij dat in dit geval nog niet zo heel erg, want we hadden er nog wat meer boodschappen te doen. Op 11 januari hadden we de zogenaamde pré-visite, van Christophe, een technicien die alles kwam inmeten, en kwam checken of alles wat we bedacht hadden, wel te realiseren is. We hadden geluk, alles kon, en hij had nog wat handige tips, bijvoorbeeld over het plaatsen van de koppeling tussen het koperen en het flexibele gedeelte van de gasleiding. Hij had nog een goed advies: wacht niet met naar Toulouse afreizen tot je de bevestiging van het bedrijf binnen hebt, maar ga gewoon als je de uitwerking van het pré-visite verslag hebt; als je die ontvangen hebt, dan weet je zeker dat Ikea zelf alles ook binnen heeft. Dus, Hepi en Hepi gingen op stap.
Een hele excursie, want het tweeënhalf uur rijden naar Toulouse. Ter plaatse bleek alles te kloppen, zoals Christophe had verteld, alleen, klein detail, meerdere producten die wij hadden uitgezocht, ik noem een gasstel en een microwave, bleken ineens tijdelijk of forever niet meer leverbaar te zijn. Dus moesten we ter plekke een nieuwe uitzoeken. Vooral jammer van ons gasstel, want er was geen vergelijkbaar model beschikbaar. Voorts waren de afzuigkap en de microwave niet op voorraad in het bezorgingsdepot, maar alleen in het depot van de winkel , dus die moesten we zelf meenemen naar Saint-Pomon. Wij dachten slim te zijn, en gingen gelijk nog even een bed uit te kiezen, zodat het met dezelfde zending mee kon komen. Dat klopte inderdaad, maar we kwamen daarmee wel boven een bepaald bedrag uit, zodat de transportkosten hoger zouden worden. Dat verbaasde ons, bij ons is het toch zo dat, hoe meer je bestelt, des te goedkoper het transport wordt. Bienvenue en France. Maar, de verkoper had een oplossing; neem de matrassen alvast zelf mee, dan blijf je onder het bedrag, en kan de rest voor dezelfde prijs mee.
Opgetogen over dit advies huppelden we met ons chequeboek naar de kassa, waar ons een nieuw drama wachtte. Boven de 500 euro moet je twee identiteitsbewijzen overleggen als je met cheque betaalt. En je raadt het al, dat waren we vergeten. We hadden het kunnen weten, want toen wij in juli onze auto kochten had Nico, van Nicoauto (Fransen zijn zo grappig) ons het heel duidelijk gezegd: geen twee identiteitsbewijzen, geen auto! Alles per carte banquaire betalen mag ook al niet, want dan kom je boven je maximale maandbedrag uit. Weer een duidelijk geval van bienvenue en France! We konden smeken en bidden tot we purper zagen, het mocht niet baten. Ineens bedacht ik dat Tjitze misschien wel een foto van onze paspoorten op de telefoon had staan, maar dat was niet zo. Maar hij herinnerde zich wel dat hij ze op Internet had. Dus, hij naar buiten hollen voor Internetverbinding, want die is er natuurlijk weer niet bij de kassa van zo'n wereldbedrijf, en inderdaad, hij had een foto van mijn nieuwe paspoort, Yahoo! Na tien minuten intercollegiaal overleg tussen de verschillende kassières, en een telefoontje met weet ik wat voor autoriteit kregen we een "go"! We mochten betalen, jippie wat leuk!
We waren reuze opgelucht, want het vooruitzicht nog een keer vijf uur in de auto te zitten, en daarna natuurlijk weer geconfronteerd geworden met nieuwe délais, verschuiving van leveringsdata en wat al niet meer, was nou niet bepaald iets waar we op zaten te wachten. We moeten namelijk door door door!
Tjitze heeft er een dagtaak aan om iedereen aan te sturen en ervoor te zorgen dat niet iedereen zich overal mee bemoeit, en ik schuur en schilder tot de blaren op mijn handen staan. Maar, het wordt allemaal steeds mooier hoor! Beneden moet het schilderwerk afgemaakt worden, daarna moeten de vloeren geschuurd worden en in de boenwas gezet, of iets dergelijks en daarna verplaatst het hele circus zich naar boven.
Gelukkig wonen we midden in de natuur en kunnen we nu tussen te regenbuien door onze dagelijkse wandeling maken. En dan zie je ook weer hoe krachtig de natuur is. Door al de regen is veel land overstroomd, de hele streek rond de Dordogne, en op de gekste plaatsen ontstaan opeens complete vijvers hetgeen ook weer prachtige plaatjes geeft.
