En door....... is een uitspraak van Anne, een goede vriend van mij. Deze week stond wederom in het teken van behang verwijderen. Ik heb nu wel de techniek te pakken, echter het is zoveel en ik heb na 1 week slechts 1/3 van al het behang kunnen verwijderen. Behang, behang en nog eens behang. Vandaar dat ik steeds in mijn hoofd heb "en door".
Ik mis Gerrit Jan heel erg. Hij is weer in Nederland en is alweer volop aan het les geven.
Het is gelukkig wat koeler geworden, nu een aangename werktemperatuur, zo rond de 24 graden. Ik sta elke ochtend op rond 7 uur. Wordt wakker, kijk uit het raam en zie met de meest fantastische luchten. Hier doe het voor!
De verf. Was nog een heel gedoe. In Sarlat, ongeveer 30 minuten met de auto, is een verfwinkel. Dus aan het begin van de week op naar Sarlat. Echter het is nog vakantietijd en de patron was op vakantie. Dus de dames konden de verf niet in grote hoeveelheden mengen. Daarom vrijdag wederom naar Sarlat. Daar uiteindelijk de verf meekunnen nemen. En een primeur! Jawel ik heb mijn eerste cheque uitgeschreven. Heel spannend, want ik hoor alleen maar horror verhalen over de cheques. En ja hoor, staat een bordje op de toonbank dat cheques niet geaccepteerd worden. Heb ik weer.
Natuurlijk kun je pinnen, maar ook daar weer allerlei beperkingen qua limiet. Gelukkig kon de schilder, die mee was, de dame overtuigen dat ik echt geen ongedekte cheque uit ging schrijven. En dan is Frankrijk weer geweldig, ineens kon ik wel met een cheque betalen.
Het gaat nu ook echt ruiken naar een klushuis. En mengeling van natpapier (behang dus ;-) en houtkrullen met een vleugje terpentine. Er zijn nu verschillende mensen aan het werk in ons huis. En daar moet je goed voor zorgen. Dus ik heb een pruimentaart gemaakt voorbij de koffie. Lang leve het kant en klare deeg. Koop je op rollen, inclus bakpapier. In de bakvorm doen, pruimen op, wat boter met suiker en de oven in. Zie hier de overheerlijke pruimentaart.
Al het hang en sluit werk van de luiken is maximaal overgeschilderd de afgelopen jaren. Met andere woorden, niets doet het meer. Wij hebben besloten om alles toch weer te gaan gebruiken. Hmnmm zo'n besluit is in een paar tellen genomen. De praktische uitvoer vergt toch meer tijd. Al het metaal dus aan het behandelen met een afbijt middel. Gelukkig ben ik als verpleegkundige opgevoed, dus het gaat heel systematisch.
De spullen klaargelegd, handschoenen aan, oogbescherming en aan de slag. Nou dat viel vies tegen. Er zitten zoveel lagen verf op dat ik nog wel dagen bezig ben. Goed dus nu even geen behang afsteken.
En dan wordt het weekend. Een zeer goede vriend van Gerrit Jan kwam langs en hij zit ongeveer op een dik uur rijden, ten zuiden van ons, in een huis. Zaterdagmiddag ben ik daar naar toe gegaan. Heerlijke onderbreking. Had ik ook hard nodig want mijn 'kantoor' handen doen helemaal zeer. Ik ben, dankzij de gastvrijheid van Raymond, weer helemaal opgeladen voor de nieuwe week. En ik heb er een nieuwe vriend bij, die zelfs al in onze auto wilde gaan rijden....... Gaspar.
Oja, ik maak tegenwoordig liveblogs op Facebook. Kun je gelijk zien hoe het er aan toe gaat in Villa Léovil. Zoek op Facebook naar Villa Leovil Saint Pompont en word vriend, kun je alles volgen.
