En door.......

Zondag 22 oktober, net een regenbui gehad en nu schijnt de zon weer. En zo kijk ik ook terug op de afgelopen week. Met betrekking tot de verbouwing een week die veel energie gekost heeft.
Het tegelwerk in de douche, van de suitekamer beneden, was de druppel die de emmer deed overlopen en de aanleiding om wat wisselingen in het team te bewerkstelligen.
Gelukkig was Gerrit Jan de afgelopen week hier en vriend Lex. Het vergde de nodige reflectie om tot de conclusie te komen dat het nodig was om knopen door te hakken. Dit hoort er dus ook bij.
Ik heb weer veel geleerd van de afgelopen weken. Met name het gevoel dat je afhankelijk bent in deze transitiefase van ons leven. Dat is natuurlijk niet zo, maar het voelt wel zo. Daarom is het doorhakken van knopen zo moeilijk. Het leuke is dat we in no time weer mensen om ons heen hebben die verder willen met de verbouwing.


Heerlijk dus dat Gerrit Jan de afgelopen week hier was.


Hier volgt nu het verhaal van Gerrit Jan;

Het is niet te geloven wat er allemaal gebeurd is sinds de zomer. Vrijwel alle behang weg, vloeren liggen open, badkamers zijn gesloopt, deuren en muren verplaatst. Weekje weer schouder aan schouder met mijn man en echtgenoot voelde weer goed, het afscheid beduidend minder. Maar goed, dat hoeft hierna nog maar één keer.  Leuke tijd ook gehad met Lex. Samen de muur aan de Route de Besse kant ontdaan van wingerd en bamboe, en natuurlijk ook wat tripjes gemaakt.

We moesten was toeristische plekken zien, want ja, je moet straks wel weten waar je de gasten heen kunt sturen. We kozen Castelnaud le château. In de zomer niet te doen vanwege de massa's toeristen, maar nu heel kalm. Schitterend uitzicht over de Dordogne. Het kasteel oogt erg aangeharkt en netjes, maar als je het op je in laat werken is het toch wel indrukwekkend. Je moet wel bedenken dat het tot 1966 een ruïne was. Vanaf die tijd kwam er namelijk ineens heel veel aandacht voor le Patrimoine, onder leiding van minister Malraux, die ook de Marais in Parijs voor de ondergang heeft behoed.

Veel gezellige etentjes uit en thuis, onder andere bij L'Envie de Mets, en bij Arnaud en Cornelia thuis. Heel grappig was ook het diner in het restaurant van Sander in Florimond. Wat een feestnummer is dat. Goede producten, heerlijke wijn, en veel grappig geouwehoer. Dat was een welkome ontspanning na alle stress van deze week. 

Donderdag en vrijdag zijn de dennenbomen en de kastanjeboom bij het zwembad gekapt. Ongelooflijk hoe dat ging. De dennenbomen waren wel 20 meter hoog. Onze overbuurman heeft de bomen gekapt en alles is gewoon opgefikt op het terrein naast ons huis. Natuurlijk mag dat niet en de mannen van de gemeente waren dan ook snel ter plekke. Er werd wat gesmoesd en weg waren ze weer. Lang leve het platteland van Frankrijk.




Vanmiddag een mooie wandeling gemaakt in de omgeving van ons huis. Net voor de regenbui weer terug. En nu schijnt de zon. De komende week, eind oktober! wordt het 25 graden. Een zalig vooruitzicht en we gaan gewoon door.......

Ik ben een........

Ik woon nu in Saint-Pompon en ben dus een Pomponnais. En eind december is Gerrit Jan een Pomponnais. Wie had dat ooit gedacht? Over de naam van ons dorp is soms wat verwarring, het heet  Saint-Pompon. Op de officiële stukken staat Saint-Pompont, dat is ooit ergens in de twintigste eeuw veroorzaakt door een ambtenaar in Parijs. Wil je langskomen, dan moet je in je navigatiesysteem dus de naam met een t intikken.




Het is nu herfst. De bladeren beginnen te kleuren maar het lijkt wel een verlening van de zomer zo heerlijk warm is het de afgelopen week geweest. Wat ik wel merk is dat de dagen korter worden en de nachten kouder. Het kan zo overdag 24 graden zijn en in de nacht 3 graden. Ik stook met een gaskachel de keuken warm. De enige plek waar ik in de avonduren behaaglijk kan zitten. We hebben nog steeds geen kachel kunnen bestellen. Allemaal miscommunicatie, hoofdzakelijk veroorzaakt door mijn slechte Frans. Het zal ongetwijfeld goed gaan komen.

Afgelopen week is begonnen met het bouwen van de badkamer in de suite op de begane grond. En vrijdag was het 'tegel uitzoek dag' pfff dat viel niet mee. Zoveel keuze! In Cahors naar verschillende winkels geweest en uiteindelijk met de kofferbak vol met tegels terug gekomen. Een belangrijke stap in het hele proces.

De luiken hangen nu ook aan de voorkant van het huis. En het afdakje boven de hoofdingang ziet er geweldig uit. Het huis begint nu aan de buitenkant een eenheid te worden. Ik heb mos verwijderd op het dak van de grote schuur. Dat was nu niet bepaald het leukste klusje, want dit doe je in de vroege ochtend als het mos nog nat is. En dan met je billen op het dak zitten in het natte mos, niet echt een aanrader.

Het zwembad is deze week ook afgesloten. Weer een hele ervaring op zich. Ik had hiervoor iemand ingehuurd en heb goed opgelet. Er is een dekzeil over gedaan en het waterpeil is fors naar beneden gedaan. Tevens een dikke 5 liter antivries voor zwembaden erin. En dan alles afkoppelen zodat het water er uit kan stromen op het moment dat er veel regen valt. In mei volgend jaar kan het zwembad weer gebruiksklaar worden gemaakt.

Inmiddels is begonnen met het aanpakken van de elektriciteit. De meterkast moet helemaal opnieuw ingericht worden en nieuwe wandcontactdozen etc etc. Ik heb hierdoor een gezellige avond met kaarslicht  doorgebracht. Gelukkig zijn nu mijn slaapkamer en de keuken weer voorzien van stroom.


En dan........ de waterlekkage. Deze is toch wel hardnekkig. Gevolg is dat ik steeds na gebruik van mijn badkamer het water af moet sluiten. Ik hoop echt dat dit snel opgelost kan worden.




Na al het buffelen afgelopen week, ben ik in dit weekend eropuit gegaan. De omgeving verkent.  En wow wat is het hier mooi. Zondag heb ik een oude Romeinse weg gelopen richting Daglan. Deze weg heet "Route des Anglais". Dit heeft mogelijk te maken met de honderdjarige oorlog in de strijd met de Engelsen.
Prachtige vergezichten en hele heuvels met jeneverbesstruiken. Met de zon erbij is dit puur genieten. Helemaal op de top van de heuvel, na een uur lopen, stond een bankje. Hier ben ik gaan zitten met een grote glimlach op mijn gezicht. Ik ben een POMPONNIAS!

Terug in St Pompon

Heerlijke week in Nederland gehad vooral omdat ik samen kon zijn met mijn echtgenoot. Soms slaat de twijfel toe of we wel de goede keuze hebben gemaakt dat Gerrit Jan tot de kerst blijft werken. Hier in St Pompon gebeuren zoveel dingen  rondom de verbouwing en natuurlijk elke dag hebben we contact via whatsapp of Messenger maar toch Gerrit Jan 'ziet, voelt het niet' wat in Léovil gaande is.
Gelukkig komt hij over in minder dan twee weken dus een geweldig vooruitzicht.

Met broer Klaas ben ik vorige week zaterdag terug gevlogen. Klaas heeft veel gedaan in het huis. Hij heeft weer een nieuwe aanzet gedaan in de verbouwing. Eén project is geheim, een soort verrassing voor Gerrit Jan. Het andere project was het slopen van een muur van een kamer op de eerste verdieping en het plaatsen van een deur op de eerste verdieping. Tot slot heeft hij nog de basis voor een gipsplafond gemaakt.

Natuurlijk hebben we niet alleen gewerkt. Shoppen in Sarlat. Een golfbaan bekeken, want je kunt hier op ongeveer 15 minuten rijden vandaan geweldig golfen op een 18 holesbaan. Afgelopen vrijdag is hij weer terug gegaan naar Nederland.


De werklieden hebben ook niet stil gezeten. De contouren voor de verwarming worden zichtbaar en afgelopen donderdag hebben we alle radiatoren besteld via internet. En dat was me wat. Een hele dag zijn ze bezig geweest met het bestellen van radiatoren en koppelstukken etc. etc. Ook zijn bijna alle oude leidingen verwijderd. Een kleine tegenvaller. We wilden de oude gietijzeren radiatoren hergebruiken maar nu blijkt dat de leidingen gelast zijn en als je ze loskoppelt, omdat ze voorzien moeten worden van een andere koppeling, er breukjes ontstaan. En breukjes weet ik inmiddels, zijn niet goed. Dus de gietijzeren radiatoren gaan we niet gebruiken. In totaal moeten achttien nieuwe radiatoren besteld worden.

En dan de luiken. Oei ook een tegenvaller. Op de binnenkant van de geverfde luiken ontstaan grote blaren. Oorzaak onbekend. Dus alle blaren moesten weggestoken worden en de plekken worden voorzien van een soort plamuur. Hierdoor lopen we 1 week achter op schema. En nu ik toch bezig ben met tegenslagen.......... de zinkengoten kunnen pas in november geplaatst worden.


Maar goed, de zon scheen en het was rond de 25 graden en dat maakt veel goed. Gisteren zijn Paul en Petra langs geweest. Zij wonen ongeveer 1,30 uur rijden ten noorden van ons. Paul en Petra waren ook bij de eerste bezichtiging van Villa Léovil, wat ik samen met Adrianne in februari gedaan heb. Zij hebben dus het huis in de oude staat gezien. Ik keek er ook naar uit om hun reactie van de situatie nu te horen....... Onherkenbaar is het huis geworden.


De contouren van de badkamer van de suite op de begane grond worden nu ook zichtbaar. Het streven is om over twee weken de suitekamer beneden klaar te hebben.


De live blogs op Facebook slaan goed aan. En de eerste boekingen voor 2018 komen binnen. Heerlijk om weer terug te zijn in ons huis. Het is ondertussen wel kamperen. Alleen de keuken is nog enigszins warm te stoken met een elektrische kachel. Ik heb het maar gezellig gemaakt met een kleedje over tafel. Het is het waard!