....of de beginstreep natuurlijk, het is maar hoe je het bekijkt. Einde van het Chantier, begin van ons bedrijf.
Vorige week stond in het teken van een bliksembezoek aan Nederland. De directe aan leiding was het feit dat Gerrit Jan nog één abonnementsvoorstelling had staan bij de Stopera: Tristan und Isolde. We hadden ontdekt dat er alleen op dinsdag vluchten zijn momenteel, dus, aangezien we nu toch met onze Franse auto het land uit mogen, besloten we met de auto te gaan. Bovendien zouden we Gerrit Jan zijn zus Marieke dan kunnen verlossen van de laatste dozen en koffers die nog bij haar waren achtergebleven.
Het zou donderdag worden, en vervolgens woensdag. Inmiddels kwamen de weerberichten met verontrustend nieuws: hevige sneeuwval rond Parijs, ijzel, vorst! Dat feest zou in de nacht van dinsdag op woensdag beginnen. Daarom vertrokken we dan maar op dinsdagmiddag, in de hoop dat we alles zouden ontlopen. IJdele hoop want de eerste sneeuwvlokken dwarrelden naar beneden toen we Limoges amper voorbij waren. De temperatuur lag ook al rond het vriespunt, dus enige stress deed zich voelen. Vanaf Orléans begon het serieus te sneeuwen en toen we de Yvelines in reden begon de chaos. We reden langs muren van vrachtwagens die het Ile de France niet meer in mochten, en die op de linker twee rijstroken van de autoroute werden stilgezet. We benijdden de chauffeurs niet. Rond Parijs was het echt vreselijk. We kwamen daar overigens pas om 21.30 aan, tweeënhalf uur later dan gepland. In ganzenpas glibberden we over de périphérique. Wat een uitkomst dat onze voiture was uitgerust met een anti-slipsysteem, anders waren we vast en zeker in de vangrail beland.
Het vervelende is namelijk dat de périphérique rond Parijs stijgt en daalt, en vooral de dalende stukken waren erg gevaarlijk. Pas na Arras reden we het sneeuwgebied uit, en konden we vlot doorrijden naar Bilthoven waar we aankwamen on half vier! Marieke had ons bedje al opgemaakt, dat was heel erg fijn.
Tijdens ons verblijf deden we boodschappen en bezochten we vrienden en familie. Gerrit Jan had een borrel met collega's van de Breul geïmproviseerd, Tjitze bezocht zijn ouders in Friesland, plus Adrianne en Wiep die over was uit de USA.
Aan het einde van Tristan und Isolde, samen met Lex en Sylvia naar toe was, vroeg Lex of de uitvoering de reis waard was geweest. Die vraag kon Gerrit Jan met een volmondig ja beantwoorden.
De terugreis was logistiek een interessante operatie, want naast een enorme hoeveelheid stukken pijp voor de houtkachel, die inmiddels meedingt naar de plek van hoogste kostenpost van het hele huis, zat ook broer en zwager Klaas in onze bagage. Maar, het kwam allemaal goed; in onze Twingo was dat nooit gelukt natuurlijk.
Het weer was prima, en nu deden we de tocht in 11,5 uren in plaats van de veertien uren van de heenweg. In Léovil had men niet stilgezeten tijdens onze trip: op de bovenverdieping was hard gewerkt aan de wanden en de badkamers. De vloer van rampenbadkamer bij kamer 1 was dicht! Wat een opluchting! Inmiddels was badkamer 2 deels getegeld, een groot deel van de verdwenen muren waren weer opgebouwd en ook op het gebied van de elektriciteit waren er goede vorderingen gemaakt.
Vanaf maandag hebben wij de handen ook weer flink uit de mouwen gestoken. Geweldig dat Klaas er was! Hij heeft er onder andere voor gezorgd dat er plinten op de hele eerste etage geplaatst zijn, voorwaar een enorme klus!
La France administrative liet uiteraard ook van zich horen: we zijn inmiddels verzekerd voor zorg en hebben daar voorlopig de papieren voor ontvangen, in afwachting van onze Carte Vitale. Tjitze is dus geaccepteerd als "Ayant droit", en dat is heel fijn want we hadden begrepen dat het soms maanden duurt voordat soortgelijke dingen geregeld zijn. Nu konden we gelijk weer een afspraak maken met Margarita, onze conseillère bij de bank, want in Frankrijk moet je naast je verzekering altijd een Mutuelle nemen, dat is de aanvullende verzekering. Heb je die niet, dan moet je bijna alles uit eigen zak betalen! Interessant om te weten: je hebt de mutuelle ook nodig om je te verzekeren voor ongevallen in Zwitserland. Dat land valt namelijk buiten alle Europese regelingen, heb je dus geen mutuelle en je moet in Zwitserland bijvoorbeeld naar het ziekenhuis, dan moet je alles zelf betalen! Bienvenue en France! Het goede nieuws is, dat verzekeringen in Frankrijk minder duur zijn dan in Nederland.
Tjitze heeft de sloten vervangen c.q. gerepareerd, ook weer iets dat van de lijst af kan. Raar maar waar, nog tien dagen en dan slapen we weer in ons eigen bed! Op 27 februari komt de verhuiswagen. We mogen nu wel zeggen dat we onze spullen toch wel erg missen! Vooral mist Gerrit Jan zijn boeken en zijn muziek. Tien maanden is lang hoor!
Voor die bewuste datum moet er nog heel veel gebeuren. Het wordt spannend, want er heerst hier een griepepidemie en onze hulptroepen zijn daardoor wat uitgedund. Daarom gaan we vanmiddag zelf ook weer de ladders op! Zelfs in onze primitieve keuken wordt er heerlijk gekokt hier, vooral door Tjitze. Gerrit Jan maakt choucroute, en experimenteer lustig met Riz au lait, in allerlei varianten. Zijn nieuwste ontdekking is Riz au lait met een saus van karamel, room en zoute boter! Délicieux!
