Hierna hadden we koffie met gebak en een lunch geregeld, bij de Biltsche Hoek. Niets vermoedend liepen wij naar de ingang van het hotel. Als eerste kwam ik met mem door de deur en ik dacht, wat staan daar toch veel mensen.
Ineens…….. SURPRISE!
Wij stonden beide helemaal aan de grond genageld. Onze familie stond
daar met neven en nichten. Dit hadden we niet verwacht, zo’n grote verrassing.
Een goed bewaard geheim want echt we hadden geen idee.
Bijgekomen van de eerste emotie, konden we aan de koffie met
gebak. Het werd een geweldige middag, met mooie toespraken, en grootse cadeaus.
We zijn allebei zo blij dat mem en Marieke allebei het idee hadden opgevat, dat
de familie er echt bij moest zijn.
En ondertussen dendert de trein voort. Donderdag kwam de
verhuizer, die alles nog eens heeft doorgenomen met ons, en ons diverse
adviezen heeft gegeven. ’s Avonds kwamen de nieuwe bewoners nog even kijken, om
dingen op te meten, en nog wat vragen te stellen. Ze hadden maar een half
uurtje de tijd gehad, tijdens de bezichtiging, dus zoals de toekomstige vrouw
des huizes al zei: “Als je een jurkje van 100 euro koopt, dan doe je daar
meestal langer over!” Er is ook goed contact met huize Léovil en met Martin, en
zoals het er nu uitziet, kan inderdaad al in juli overdracht plaatsvinden.
Oh
ja, Gerrit Jan heeft ook nog geëxperimenteerd met de crêpes-plaat. Best nog
even lastig hoor, het was best smakelijk, maar er moet nog wel flink geoefend
worden, vooral met het deegharkje!
Nog een krappe maand, en dan wonen we hier niet meer! Het begint
heel langzaam tot ons door te dringen!
