Samen in Saint Pompon

Het is zo ver, ik (GJ) ben eindelijk definitief aangekomen in Saint-Pompon. Kerst hebben we een dag vervroegd, dat was geen probleem, want het viel in een weekend. Dus, de vierentwintigste bij Ulco en Joanneke met de familie Hoekstra, en de vijfentwintigste bij Marieke, met de familie Fonk / Bierens de Haan. Zo konden we op tweede kerstdag terugvliegen naar Bergerac.

De weken voor kerst waren, voor mij althans, een emotionele achtbaan. Het ene moment kon ik niet wachten om alles wat met school te maken had, achter me te laten, het andere werd ik overvallen door een soortement verdriet dat hoort bij afscheid nemen. Toen ik dat eenmaal verwerkt had, kon ik me overgeven aan de stroom van afscheidsetentjes en feestjes, die me te wachten stond. Op 14 december gaf ik mijn allerlaatste les aan mijn mentorklas. Traditiegetrouw werden de laatste tien minuten overgenomen door collega's en leerlingen. Met zijn allen "Non je ne regrette rien" gebulderd, ik werd bedolven onder lelies en kaartjes, en vertrok vervolgens naar Utrecht voor een afscheid van het vwo bovenbouwteam, eerst naar de Pyke Koch tentoonstelling in het Centraal museum, daarna borrelen en dineren in de stad. Eerder die week had ik al een gezellig sectieafscheid gehad, bij collega Pablo thuis, Daarna begon de toetsweek, met eerst een laatste excursie CKV naar Rotterdam. Op dinsdag kwam Tjitze naar Nederland, en  op woensdag volgde dan mijn definitieve afscheid van De Breul; een geweldig feest met speeches, liedjes en sketches van mijn collega's, en niet te vergeten een lawine aan cadeautjes, verpakt als "een koffer vol herinneringen.

Dat was dan een hele mooie afsluiting van een periode van 32 jaar aan De Breul, en 33 jaar voor de klas. 's Avonds gezellig gegeten in Bilthoven met Tjitze, mijn moeder en mijn broer. De volgende dag moest ik nog naar school om de schoolonderzoeken literatuur van V6 na te kijken, mijn opvolgster in te werken en een exitgesprek te voeren. Dat schoolonderzoek kreeg ik  niet helemaal af, dus een deel van de vrijdag was ik daar ook nog zoet mee.


Het was heerlijk om "thuis" te komen in Saint-Pompon; de kachel is eindelijk in bedrijf, dus beneden kan er gestookt worden. Morgen wordt onze slaapkamer aangesloten. Er zijn enorme vorderingen gemaakt met de suitekamer; de houten wandbekleding van Tjitze ziet er prachtig uit, de douche is praktisch klaar, en er zijn mooie vensterbanken en een wastafel van acaciahout aangebracht.

Vele leidingen zijn netjes weggewerkt, en de elektriciteit begint ook aardig te vorderen. Het stucwerk in de hal is klaar. We zijn er heel blij mee! Vandaag hebben Tjitze en ik de handen uit de mouwen gestoken met het afkrabben van een aantal ramen, en het schuren van deuren en deurposten in de hal.

Onze volgende zorg wordt de verhuizing van onze inboedel; het regent hier inmiddels regelmatig en overvloedig, dus het veld naast ons huis, waar de verhuiswagen straks overheen moet, is in een modderpoel veranderd. Dat zal nog een hele toestand worden als het zo ver is.

De winter staat voor de deur

Ons huis heeft dikke muren. Voor de zomer is dit geweldig want het blijft dan relatief koel binnen. Nu is het vreselijk koud binnen. Geen verwarming en in de nachten min vijf graden. Het is huis is net een soort koelcel geworden. Gelukkig heb ik van een vriendin een elektrische deken gekregen en kan ik op mijn slaapkamer een klein haardvuurtje maken. Een elektrische oliekachel en een butagas kachel moeten verder de kamer enigszins op een comfortabele temperatuur krijgen. En dan ben je met een kamertemperatuur van vijftien graden al heel blij.

Nu even goed nieuws. Volgende week moet beneden de verwarming operationeel zijn. Dit is ook weer een heel verhaal op zich geworden. Het idee was om een pelletkachel te laten instaleren. Les die we geleerd hebben is de volgende. Doe nooit zaken in de winter ten aanzien van verwarming hier in France, want dan wordt bijna het dubbele gerekend voor de installatiekosten. Wij schrokken ons een hoedje toen we de offerte kregen. Dus nu besloten om de oude oliekachel te laten reviseren en de komende jaren te gebruiken. Geeft ons meer tijd om ons te oriënteren op een goede prijs. In de zomer dus een  nieuwe kachel laten installeren is het devies.

een balk uit de keukenvloer

Ik denk dat ons streven om voor de kerst de beneden verdieping klaar te hebben net niet gehaald kan worden. De vloer van de woonkamer/keuken bleek de balkconstructie zo slecht te zijn dat een groot deel van de balken vervangen moest worden. Dus ook het parket voor het keukendeel moest vervangen worden. Gelijk de keuken ook maar gesloopt. Er komt een nieuwe keuken. Dus naar Ikea in Toulouse geweest voor een oriëntatie bezoek.  Ok en lekker rondneuzen, heerlijke lunch gehad. Een vriendin die oorspronkelijk uit Zweden komt was gezellig mee.

en weg is de keuken...en ziehier de nieuwe vloer

In de bijkeuken nu een gezellig en heel handig keukentje gemaakt. Is klein, maar van alle gemakken voorzien. Ik realiseer mij dat ik eigenlijk aan een soort kampeeravontuur begonnen ben. Oh en alles zit onder het stof van het gips. Goed ik laat het maar gebeuren. Op een dag is het gewoon klaar en krijgen we weer een schoon huis.

Gerrit Jan is nu in Nederland. De laatste fase van zijn werkzame leven als leraar is ingegaan. Een periode van afscheid nemen. En ik mis hem hier in Léovil. Zeker op stressmomenten zoals vorige week zondag. De zon scheen dus ik besloot om een wandeling te maken. Genieten  van de prachtig gekleurde heuvels. De bladeren hebben allemaal geel/rood tinten. Kom ik terug in het huis en kijk naar het plafond van de woonkamer. Zie ik daar een waterdruppel hangen!  Oh crisis, het hele plafond stond een laag water op! De afgelopen maanden was water gelekt uit een knelkoppeling die niet goed was aangesloten. Water afgesloten en leiding geleegd. Een emmer gepakt en een grote handdoek en via een gat in de vloer op de eerste verdieping maar begonnen met deppen, kijk op dit soort momenten mis ik mijn man heel erg.

lekkage

Tot slot nog even mijn ontdekking van de maand. Vlakbij het vliegveld van Bergerac is zowaar een heuse Action winkel. Heerlijk spullen gekocht voor weinig geld, onder andere handschoenen om de koude avonden met warme handen door te komen.

Volg ons ook op Facebook, hier kun je live vlogs zien van de vorderingen in Villa Léovil.

De tijd gaat zo snel

Het is nu kwart over zeven in de ochtend. Vroeg opgestaan want Gerrit Jan moet naar een cursus om een licentie te halen voor het schenken van dranken, in Boulazac, een voorstadje van Perigueux. Hij is afgelopen vrijdag aangekomen en blijft een week. De cursus is op anderhalf uur rijden van Saint Pompon.


Het gaat allemaal nu snel. Met een nieuw team aan de slag en er wordt flink doorgewerkt. Helaas hebben we te maken met wat niet verwachte uitdagingen...... hmm en dan druk ik mij nog redelijk positief uit.

We hebben besloten om de gehele haard te verwijderen. Eerst een soort diagnostische verkenning van de haardconstructie gedaan. En dit was schrikken!  Niet te geloven hoe alles in elkaar geprutst was. In het verleden heeft het huis een grote brand bij de haard gehad. Er is een nieuwe haard gebouwd en tja hoe dat gedaan is, is met geen pen te beschrijven. Besloten om de gehele constructie neer te halen dus ook de hele schoorsteen vanaf het dak tot aan de kelder. 

Een week lang is men hier mee bezig geweest. Een hele opluchting moet ik bekennen, dat alles nu weg is. Groot voordeel is wel dat twee kamers op de eerste verdieping nu groter geworden zijn, immers geen schouw meer, en dat we nu beneden een hele grote woon/leefkeuken kunnen maken.

dit was de haard...

De suitekamer beneden heeft nu sanitair, dit is voorzien van tegels en ziet er prachtig uit. De loodgieter moet alles nog aansluiten en tja nu blijkt het dat het erg moeilijk is om een loodgieter te krijgen want die hebben het erg druk. De voorbereidingen voor het verven van deze kamer zijn nu bezig.


Buiten alle verbouwingsperikelen natuurlijk ook nog tijd voor andere dingen. Hout kappen want het wordt nu wel echt heel koud. Gelukkig hebben we op onze slaapkamer een kleine openhaard dus hier kunnen we blokjes hout branden voor wat extra warmte. Het wordt behelpen ten aanzien van de kou. Want de pellet kachel wordt pas in januari geïnstalleerd.

Buiten ook druk bezig met het snoeien van de bamboe en de fruitbomen. Illegaal een fikkie gemaakt. Dat voelde weer net als vroeger, stiekem zo tegen de avond een brandje maken. Sinds dit jaar mag je namelijk niet meer vuurtje stoken op je erf alleen als je een vergunning hebt van de Mairie. Het grappige is weer dat je overal rook ziet ..........   Maar goed wij zijn nieuw hier.


De winter staat voor de deur. Overdag schijnt de zon en 's nachts vriest het al. Spectaculair mooi landschap nu, met goudgele bomen en zonsopgangen die bijna niet te beschrijven zijn. Daarom als afsluiting dit plaatje.

Voor de cursus moet ik, Gerrit Jan dus, elke dag vroeg in de auto zitten. Maandag en dinsdag om half zeven weggereden, aardedonker onder een prachtige sterrenhemel, en bij twee graden onder nul. Wel heel mooi om het langzaam licht te zien worden over het schitterend kleurende herfstlandschap. Ruiten krabben doen we met een spatel uit de keuken. Elke ochtend rijd ik door Le Bugue, waar ik als elfjarige , mijn eerste verblijf n Frankrijk doorbracht met ons gezin. En dan wijd ik even een petite pensée aan mijn vader; als hij me nu eens kon zien!

Tijdens de cursus krijg ik een stortvloed aan informatie over me uitgestort. Het gaat vooral over wat je allemaal moet en wat er gebeurt als je in gebreke blijft. Een bont gezelschap aan cursisten. Er is nog een Nederlander die een camping overneemt, verder Fransen en een Française, die van alles en nog wat van plan zin, van het uitbaten van een pizza- hut tot en met een gastronomisch restaurant. Twee mannen zijn de gangmakers, ze hebben overal commentaar op, en drijven met alles en iedereen de spot, inclusief zichzelf. Nog één ochtend voor de boeg. Gelukkig maar, want het is moeilijk uit te zitten tweemaal 8 uren! Vooral omdat onze cursusleider Olivier de neiging heeft steeds meer te gaan ratelen naar mate de dag vordert. Komma's en punten worden volledig achterwege gelaten. Vanmiddag vergat hij zelfs de pauze. Ik ben er nog niet uit of we nu Grande Restauration gaan doen, of iets anders. Dat hangt er vanaf wat uiteindelijk de verplichtingen nou allemaal zijn.

De terugrit is heftig, de weg zit vol met haarspeldbochten en stukken bos, en dat is het in het donker uiterst inspannend en zeer onaangenaam rijden, Ik zeg dus: leve de Tomtom, dan zie je nog een beetje waar het allemaal heen gaat! Naast dit alles, heb ik op zondag wel heerlijk behang afgestoken, samen met Tjitze in een slaapkamer en in de keuken. Eindelijk weer het gevoel dat ik weer mee doe!

En door.......

Zondag 22 oktober, net een regenbui gehad en nu schijnt de zon weer. En zo kijk ik ook terug op de afgelopen week. Met betrekking tot de verbouwing een week die veel energie gekost heeft.
Het tegelwerk in de douche, van de suitekamer beneden, was de druppel die de emmer deed overlopen en de aanleiding om wat wisselingen in het team te bewerkstelligen.
Gelukkig was Gerrit Jan de afgelopen week hier en vriend Lex. Het vergde de nodige reflectie om tot de conclusie te komen dat het nodig was om knopen door te hakken. Dit hoort er dus ook bij.
Ik heb weer veel geleerd van de afgelopen weken. Met name het gevoel dat je afhankelijk bent in deze transitiefase van ons leven. Dat is natuurlijk niet zo, maar het voelt wel zo. Daarom is het doorhakken van knopen zo moeilijk. Het leuke is dat we in no time weer mensen om ons heen hebben die verder willen met de verbouwing.


Heerlijk dus dat Gerrit Jan de afgelopen week hier was.


Hier volgt nu het verhaal van Gerrit Jan;

Het is niet te geloven wat er allemaal gebeurd is sinds de zomer. Vrijwel alle behang weg, vloeren liggen open, badkamers zijn gesloopt, deuren en muren verplaatst. Weekje weer schouder aan schouder met mijn man en echtgenoot voelde weer goed, het afscheid beduidend minder. Maar goed, dat hoeft hierna nog maar één keer.  Leuke tijd ook gehad met Lex. Samen de muur aan de Route de Besse kant ontdaan van wingerd en bamboe, en natuurlijk ook wat tripjes gemaakt.

We moesten was toeristische plekken zien, want ja, je moet straks wel weten waar je de gasten heen kunt sturen. We kozen Castelnaud le château. In de zomer niet te doen vanwege de massa's toeristen, maar nu heel kalm. Schitterend uitzicht over de Dordogne. Het kasteel oogt erg aangeharkt en netjes, maar als je het op je in laat werken is het toch wel indrukwekkend. Je moet wel bedenken dat het tot 1966 een ruïne was. Vanaf die tijd kwam er namelijk ineens heel veel aandacht voor le Patrimoine, onder leiding van minister Malraux, die ook de Marais in Parijs voor de ondergang heeft behoed.

Veel gezellige etentjes uit en thuis, onder andere bij L'Envie de Mets, en bij Arnaud en Cornelia thuis. Heel grappig was ook het diner in het restaurant van Sander in Florimond. Wat een feestnummer is dat. Goede producten, heerlijke wijn, en veel grappig geouwehoer. Dat was een welkome ontspanning na alle stress van deze week. 

Donderdag en vrijdag zijn de dennenbomen en de kastanjeboom bij het zwembad gekapt. Ongelooflijk hoe dat ging. De dennenbomen waren wel 20 meter hoog. Onze overbuurman heeft de bomen gekapt en alles is gewoon opgefikt op het terrein naast ons huis. Natuurlijk mag dat niet en de mannen van de gemeente waren dan ook snel ter plekke. Er werd wat gesmoesd en weg waren ze weer. Lang leve het platteland van Frankrijk.




Vanmiddag een mooie wandeling gemaakt in de omgeving van ons huis. Net voor de regenbui weer terug. En nu schijnt de zon. De komende week, eind oktober! wordt het 25 graden. Een zalig vooruitzicht en we gaan gewoon door.......

Ik ben een........

Ik woon nu in Saint-Pompon en ben dus een Pomponnais. En eind december is Gerrit Jan een Pomponnais. Wie had dat ooit gedacht? Over de naam van ons dorp is soms wat verwarring, het heet  Saint-Pompon. Op de officiële stukken staat Saint-Pompont, dat is ooit ergens in de twintigste eeuw veroorzaakt door een ambtenaar in Parijs. Wil je langskomen, dan moet je in je navigatiesysteem dus de naam met een t intikken.




Het is nu herfst. De bladeren beginnen te kleuren maar het lijkt wel een verlening van de zomer zo heerlijk warm is het de afgelopen week geweest. Wat ik wel merk is dat de dagen korter worden en de nachten kouder. Het kan zo overdag 24 graden zijn en in de nacht 3 graden. Ik stook met een gaskachel de keuken warm. De enige plek waar ik in de avonduren behaaglijk kan zitten. We hebben nog steeds geen kachel kunnen bestellen. Allemaal miscommunicatie, hoofdzakelijk veroorzaakt door mijn slechte Frans. Het zal ongetwijfeld goed gaan komen.

Afgelopen week is begonnen met het bouwen van de badkamer in de suite op de begane grond. En vrijdag was het 'tegel uitzoek dag' pfff dat viel niet mee. Zoveel keuze! In Cahors naar verschillende winkels geweest en uiteindelijk met de kofferbak vol met tegels terug gekomen. Een belangrijke stap in het hele proces.

De luiken hangen nu ook aan de voorkant van het huis. En het afdakje boven de hoofdingang ziet er geweldig uit. Het huis begint nu aan de buitenkant een eenheid te worden. Ik heb mos verwijderd op het dak van de grote schuur. Dat was nu niet bepaald het leukste klusje, want dit doe je in de vroege ochtend als het mos nog nat is. En dan met je billen op het dak zitten in het natte mos, niet echt een aanrader.

Het zwembad is deze week ook afgesloten. Weer een hele ervaring op zich. Ik had hiervoor iemand ingehuurd en heb goed opgelet. Er is een dekzeil over gedaan en het waterpeil is fors naar beneden gedaan. Tevens een dikke 5 liter antivries voor zwembaden erin. En dan alles afkoppelen zodat het water er uit kan stromen op het moment dat er veel regen valt. In mei volgend jaar kan het zwembad weer gebruiksklaar worden gemaakt.

Inmiddels is begonnen met het aanpakken van de elektriciteit. De meterkast moet helemaal opnieuw ingericht worden en nieuwe wandcontactdozen etc etc. Ik heb hierdoor een gezellige avond met kaarslicht  doorgebracht. Gelukkig zijn nu mijn slaapkamer en de keuken weer voorzien van stroom.


En dan........ de waterlekkage. Deze is toch wel hardnekkig. Gevolg is dat ik steeds na gebruik van mijn badkamer het water af moet sluiten. Ik hoop echt dat dit snel opgelost kan worden.




Na al het buffelen afgelopen week, ben ik in dit weekend eropuit gegaan. De omgeving verkent.  En wow wat is het hier mooi. Zondag heb ik een oude Romeinse weg gelopen richting Daglan. Deze weg heet "Route des Anglais". Dit heeft mogelijk te maken met de honderdjarige oorlog in de strijd met de Engelsen.
Prachtige vergezichten en hele heuvels met jeneverbesstruiken. Met de zon erbij is dit puur genieten. Helemaal op de top van de heuvel, na een uur lopen, stond een bankje. Hier ben ik gaan zitten met een grote glimlach op mijn gezicht. Ik ben een POMPONNIAS!

Terug in St Pompon

Heerlijke week in Nederland gehad vooral omdat ik samen kon zijn met mijn echtgenoot. Soms slaat de twijfel toe of we wel de goede keuze hebben gemaakt dat Gerrit Jan tot de kerst blijft werken. Hier in St Pompon gebeuren zoveel dingen  rondom de verbouwing en natuurlijk elke dag hebben we contact via whatsapp of Messenger maar toch Gerrit Jan 'ziet, voelt het niet' wat in Léovil gaande is.
Gelukkig komt hij over in minder dan twee weken dus een geweldig vooruitzicht.

Met broer Klaas ben ik vorige week zaterdag terug gevlogen. Klaas heeft veel gedaan in het huis. Hij heeft weer een nieuwe aanzet gedaan in de verbouwing. Eén project is geheim, een soort verrassing voor Gerrit Jan. Het andere project was het slopen van een muur van een kamer op de eerste verdieping en het plaatsen van een deur op de eerste verdieping. Tot slot heeft hij nog de basis voor een gipsplafond gemaakt.

Natuurlijk hebben we niet alleen gewerkt. Shoppen in Sarlat. Een golfbaan bekeken, want je kunt hier op ongeveer 15 minuten rijden vandaan geweldig golfen op een 18 holesbaan. Afgelopen vrijdag is hij weer terug gegaan naar Nederland.


De werklieden hebben ook niet stil gezeten. De contouren voor de verwarming worden zichtbaar en afgelopen donderdag hebben we alle radiatoren besteld via internet. En dat was me wat. Een hele dag zijn ze bezig geweest met het bestellen van radiatoren en koppelstukken etc. etc. Ook zijn bijna alle oude leidingen verwijderd. Een kleine tegenvaller. We wilden de oude gietijzeren radiatoren hergebruiken maar nu blijkt dat de leidingen gelast zijn en als je ze loskoppelt, omdat ze voorzien moeten worden van een andere koppeling, er breukjes ontstaan. En breukjes weet ik inmiddels, zijn niet goed. Dus de gietijzeren radiatoren gaan we niet gebruiken. In totaal moeten achttien nieuwe radiatoren besteld worden.

En dan de luiken. Oei ook een tegenvaller. Op de binnenkant van de geverfde luiken ontstaan grote blaren. Oorzaak onbekend. Dus alle blaren moesten weggestoken worden en de plekken worden voorzien van een soort plamuur. Hierdoor lopen we 1 week achter op schema. En nu ik toch bezig ben met tegenslagen.......... de zinkengoten kunnen pas in november geplaatst worden.


Maar goed, de zon scheen en het was rond de 25 graden en dat maakt veel goed. Gisteren zijn Paul en Petra langs geweest. Zij wonen ongeveer 1,30 uur rijden ten noorden van ons. Paul en Petra waren ook bij de eerste bezichtiging van Villa Léovil, wat ik samen met Adrianne in februari gedaan heb. Zij hebben dus het huis in de oude staat gezien. Ik keek er ook naar uit om hun reactie van de situatie nu te horen....... Onherkenbaar is het huis geworden.


De contouren van de badkamer van de suite op de begane grond worden nu ook zichtbaar. Het streven is om over twee weken de suitekamer beneden klaar te hebben.


De live blogs op Facebook slaan goed aan. En de eerste boekingen voor 2018 komen binnen. Heerlijk om weer terug te zijn in ons huis. Het is ondertussen wel kamperen. Alleen de keuken is nog enigszins warm te stoken met een elektrische kachel. Ik heb het maar gezellig gemaakt met een kleedje over tafel. Het is het waard!

En dan is het druk

Woensdag aangekomen in Nederland. Om half 12 met de auto vertrokken uit Saint Pompont richting vliegveld Bergerac en die avond om kwart over zes stond Gerrit Jan bij station Bilthoven mij op te wachten. Auto, vliegtuig en trein.  Een storm, uitvallende treinen en dan toch nog zo snel.

Wow ik schrok hoe druk het is op Utrecht centraal, wilde het liefst gelijk terug naar de rust van Léovil.
Heerlijk om weer bij Gerrit Jan te zijn, dat dan wel weer.  De komende week staat in het teken van familie. Mijn vader wordt 80 jaar en dat gaan we in het weekend van 16 september vieren in Bergen.

In Léovil gaan de werkzaamheden door. De luiken bleken niet meer dicht te kunnen. De scharnieren waren zo vaak overgeverfd dat er bijna geen beweging meer in zat. Het schilderwerk stilgelegd en eerst met zijn allen gezocht naar een oplossing. Op zoek naar nieuwe scharnieren en de oude verwijderen leek de oplossing. Echter na wat speurwerk blijkt de maatvoering van de scharnieren afwijkend te zijn en niet meer verkrijgbaar. Een oplossing die arbeidsintensief is: van de luiken halen, in de afbijt en van de verflagen ontdoen. Gelukkig werkte deze oplossing in combinatie met het bijschaven van de luiken. Geeft wel vier dagen vertraging.

Het huis wordt ook steeds 'transparanter'.  Her en der ontstaan doorkijkjes naar bijvoorbeeld een andere etage. Hier komt het grove leidingwerk door.

De waterleidingen zijn bijna vervangen. Een geheel nieuw leidingsstelsel is aangebracht. Het grote voordeel van deze ingreep is dat alles nu overzichtelijk is. De vier boilers zijn schoongemaakt van binnen. Nu weet ik echt wat het betekent om kalkrijk water te hebben. In een paar jaar tijd is een kwart van een boiler gevuld met kalk. Nu ze weer schoon zijn (lang leve azijn) kunnen ze opnieuw worden geïnstalleerd. Ik hoop dat met de nieuwe waterontkalkmachine dit soort problemen echt voorbij zijn.

Nu wordt er had gewerkt om de basis rond te krijgen en dan gaan het echte leuke werk beginnen. Het creëren van de nieuwe ruimtes. Een van de ideeën is om in elke kamer een achterwand te bekleden met hout. En hout koop je zo gelijk bij de houtzagerij. Ik leer heel veel want een van de mensen die helpt met de verbouwing,  weet heel veel van hout en houtbewerken. Hij deelt veel kennis met mij en het is zo geweldig om al die kennis op te nemen. Ik stap in een compleet nieuwe wereld en dat bevalt mij reuze goed.

PS Gerrit Jan heeft de bevestiging van  zijn ontslag binnen, dus nu is het echt!

Ontslag ingediend

Gerrit Jan heeft een belangrijke stap gezet.

Jawel, in Nederland gebeurt ook weer eens iets. Ik heb mijn ontslag ingediend, bij rector Ferry Brokers. Hij was zo attent mij te vragen de brief bij een persoonlijk gesprek aan hem te overhandigen. Hij nam er echt de tijd voor, we hebben minstens een half uur gesproken met elkaar. Hij was belangstellend, en hij liet weten dat hij het een geweldige stap vond die wij maakten. Ik kwam er met een goed gevoel vandaan, ook omdat hij de lastige punten uit de recente geschiedenis van de Breul niet uit de weg ging. Weggaan van de Breul, is toch geen kleinigheid voor mij. Die school maakt zo een groot en belangrijk  deel van mijn leven uit. Maar het geeft me een goed gevoel dat de brief de deur uit is.

In Saint-Pompon heeft de herfst heeft zijn intrede gedaan. De bladeren beginnen te kleuren en de dagen worden korter en kouder. Vandaar dat ik de openhaard uitgeprobeerd heb. Kort en krachtig: een grote ramp. Er kwam meer rook in de kamer dan verdween in het rookkanaal. Mijn ogen doen nog pijn van de rook. Weer een kostenpost opvoeren, haard vervangen.

Het begint nu kouder te worden, de haard is dus niet te gebruiken en nu blijkt ook de pomp en het ventiel van de CV-kachel kapot te zijn. Gelukkig hadden we al besloten om een andere kachel aan te schaffen, want stoken op olie is nu niet het meest milieuvriendelijk. Het wordt een pellet kachel.  Afgelopen week dan ook druk in de weer geweest met het bepalen waar de nieuwe radiatoren geïnstalleerd moeten worden. De oude gietijzeren radiatoren gaan we ook hergebruiken. Deze moeten eerst vanbinnen schoongemaakt worden ( doorspuiten met een Kächer hogedrukspuit) en de verf moet eraf. Idee is om ze in de originele kleur weer opnieuw te installeren.

Afgelopen week is flink wat werk verzet. De waterleiding is zo goed als klaar. Alle buizen zijn vervangen door flexibele buizen en nu is het weer overzichtelijk. Hiervoor was veel breekwerk nodig. De eerste luiken zijn aan de rechterkant van het huis teruggeplaatst, voorzien van een nieuwe kleur.  Prachtig.

Iedereen werkt hard maar onderling minimaal overleg. Dus ben ik deze week maar in mijn ‘kracht’ gestapt. Het eerste werkoverleg hebben we gehad. Ik wil van de groep mensen een team maken die elkaar gaat aanvullen. Dus hup op tafel, waar ben je mee bezig en wat zijn je belemmeringen, hoe kunnen we je helpen om je belemmeringen op te heffen. De groep keek wel een beetje vreemd op van mijn vragen,  maar ik heb al terug gekregen dat deze aanpak goed werkt. Er zit nu vaart in en iedereen weet nu van elkaar waar ze mee bezig zijn en wat ze willen bereiken in hun werkweek.

Naast het werk afgelopen week ook drie keer uitgenodigd om te komen eten bij mensen. Heerlijke afwisseling. Dit weekend is het feest in Saint-Pompon. En er is een kermis. Nou ja, een boksbal, botsauto’s, een schiettent en een kinderdraaimolen. De kermismensen staan naast ons huis. Ze waren zo blij dat wij water wilden geven voor hun caravans. 

Oja, en ook nog vrijdag een Brocante bezocht. Wow ik keek mijn ogen uit.  Wilde gelijk van alles kopen voor ons huis. Maar ok, eerst wachten totdat alles klaar is en onze spullen komen en pas dan .......... shoppen!

Komende week gaat ik woensdag terug naar Nederland. Heerlijk weer tien dagen bij Gerrit Jan. Nu ga ik een plan van aanpak maken voor de komende week. Want de show must go on!

En door.......

En door....... is een uitspraak van  Anne, een goede vriend van mij. Deze week stond wederom in het teken van behang verwijderen. Ik heb nu wel de techniek te pakken, echter het is zoveel en ik heb na 1 week slechts 1/3 van al het behang kunnen verwijderen. Behang, behang en nog eens behang. Vandaar dat ik steeds in mijn hoofd heb "en door".

Ik mis Gerrit Jan heel erg. Hij is weer in Nederland en is alweer volop aan het les geven.

Het is gelukkig wat koeler geworden, nu een aangename werktemperatuur, zo rond de 24 graden. Ik sta elke ochtend op rond 7 uur. Wordt wakker, kijk uit het raam en zie met de meest fantastische luchten. Hier doe het voor!

De verf. Was nog een heel gedoe. In Sarlat, ongeveer 30 minuten met de auto, is een verfwinkel. Dus aan het begin van de week op naar Sarlat. Echter het is nog vakantietijd en de patron was op vakantie. Dus de dames konden de verf niet in grote hoeveelheden mengen. Daarom vrijdag wederom naar Sarlat. Daar uiteindelijk de verf meekunnen nemen. En een primeur! Jawel ik heb mijn eerste cheque uitgeschreven. Heel spannend, want ik hoor alleen maar horror verhalen over de cheques. En ja hoor, staat een bordje op de toonbank dat cheques niet geaccepteerd worden. Heb ik weer.

Natuurlijk kun je pinnen, maar ook daar weer allerlei beperkingen qua limiet. Gelukkig kon de schilder, die mee was, de dame overtuigen dat ik echt geen ongedekte cheque uit ging schrijven. En dan is Frankrijk weer geweldig, ineens kon ik wel met een cheque betalen.

Met deze kar vol verf verlieten we dan ook de winkel. Nu gaat het echt gebeuren, de luiken en de raamkozijnen gaan er geweldig uitzien.

Het gaat nu ook echt ruiken naar een klushuis. En mengeling van natpapier (behang dus ;-)  en houtkrullen met een vleugje terpentine. Er zijn nu verschillende mensen aan het werk in ons huis. En daar moet je goed voor zorgen. Dus ik heb een pruimentaart gemaakt voorbij de koffie. Lang leve het kant en klare deeg. Koop je op rollen, inclus bakpapier. In de bakvorm doen, pruimen op, wat  boter met suiker en de oven in. Zie hier de overheerlijke pruimentaart.

Al het hang en sluit werk van de luiken is maximaal overgeschilderd de afgelopen jaren. Met andere woorden, niets doet het meer. Wij hebben besloten om alles toch weer te gaan gebruiken. Hmnmm zo'n besluit is in een paar tellen genomen. De praktische uitvoer vergt toch meer tijd. Al het metaal dus aan het behandelen met een afbijt middel. Gelukkig ben ik als verpleegkundige opgevoed, dus het gaat heel systematisch.

De spullen klaargelegd, handschoenen aan, oogbescherming en aan de slag. Nou dat viel vies tegen. Er zitten zoveel lagen verf op dat ik nog wel dagen bezig ben. Goed dus nu even geen behang afsteken.


En dan wordt het weekend. Een zeer goede vriend van Gerrit Jan kwam langs en hij zit ongeveer op een dik uur rijden, ten zuiden van ons, in een huis. Zaterdagmiddag ben ik daar naar toe gegaan.  Heerlijke onderbreking. Had ik ook hard nodig want mijn 'kantoor' handen doen helemaal zeer. Ik ben, dankzij de gastvrijheid van Raymond, weer helemaal opgeladen voor de nieuwe week. En ik heb er een nieuwe vriend bij, die zelfs al in onze auto wilde gaan rijden....... Gaspar.

Oja, ik maak tegenwoordig liveblogs op Facebook.  Kun je gelijk zien hoe het er aan toe gaat in Villa Léovil.  Zoek op Facebook naar Villa Leovil Saint Pompont en word vriend, kun je alles volgen.

Kleuren en iets met behang

Goede les geleerd afgelopen week. Ga nooit,  maar dan ook nooit, tijdens het bellen met je broer, even gewoon zo uit de losse hand peuteren aan behang. Echt ik kan het nu zeggen, dit is het begin van het einde.
Mijn plan was om na alle hectiek van 'familie over de vloer' gewoon even een paar dagen rust. Tijd voor mezelf. Bijkomen, wandelingen in de omgeving maken, een leuke markt bezoeken in een van de pittoreske dorpjes.  Maar nee, het ging helemaal mis! Behang lospeuteren geeft behang afscheuren en dat geeft weer heel veel werk. Vanaf donderdagavond dus behang, behang en nog eens behang. En die hoge plafonds zijn geweldig, echter hoge plafonds is ook hoge muren en op die muren ........ juist ja zit behang. Bijvoorbeeld roze en bloemetjes motief je moet ervan houden dat dan wel weer, wij dus niet. Dus weg ermee.
Ik wordt steeds handiger. Een waterspuit en plamuurmes en ik verwijder het behang. Hmmmm een ding, er is wel heel veel behang en er moeten ook nog andere activiteiten plaatsvinden.

Ook weer zo'n ding. De luiken en de kozijnen moet worden voorzien van een nieuwe verflaag. Welke kleur kies je dan. Met verschillende mensen hierover gesproken. Thema was wel, het moet een harmonieus geheel worden en er moet een groene basis inzitten. Nu kijk je gelijk naar de luiken als je voor het eerst het huis ziet, zo vreselijk frisser dan fris groen. Het is dan zo jammer dat Gerrit Jan alweer in Nederland zit. Een foto maken en dan opsturen is toch net anders dan het live zien en kijken wat bijvoorbeeld de inval van het licht met de kleur doet. En dan haal ik een luik weg (wij hebben 28 grote ramen in ons huis, voorzien van luiken) en zit daar ineens een vleermuis achter.

Gelukkig zijn wij eruit gekomen twee kleuren gekozen. De olijfachtige kleur komt op alle luiken en de grijsgroene kleur worden de kozijnen mee geschilderd.  Voelt goed. Minder schreeuwerig en meer een eenheid met het de structuur van het huis.

Op dit moment hebben we een hittegolf in de Dordogne. Temperaturen van rond de 34 graden. Heerlijk om in de schaduw bij het zwembad te zitten, maar nee de plicht roept! Behang afsteken. Zeker als je een uitzending van 'ik vertrek' gezien hebt. Afgelopen zaterdag was een jong stel in deze serie. Anderhalf uur rijden bij ons vandaan zijn zij een B&B gestart. Heerlijk herkenbaar, met name de beginfase van deze aflevering. Ben ik toch trots hoe goed Gerrit Jan en ik het tot nu toe hebben aan gepakt.
O ja en ik leer heel veel over de lokale gebruiken, zeker in relatie tot het verrichten van klussen. Er gaat een wereld voor mij open en ik zie ons al op de emigratiebeurs staan met een lezing over hoe huur je de vakmensen in........

Week van de offertes

Zondagavond, de kerkklok van Saint-Pompon slaat 10 uur. Weer een week voorbij. Het gaat nu allemaal zo snel.
We hebben een week met mijn familie doorgebracht. Met de tafel op het keukenterras al centraal punt.

 

Gerrit Jan is met mijn ouders donderdag weer terug gevlogen naar Nederland. Morgen gaat hij beginnen met de laatste periode lesgeven op de middelbare school. Vreemd idee.  En ik mis hem nu al!
Mijn broers en hun gezinnen zijn vrijdag vroeg in de ochtend vertrokken. Ineens ben ik alleen in het grote huis.

Deze week stond in het teken van de offertes voor de verschillende klussen. Nieuwe dakgoten, bomen die gekapt moeten worden. Een waterontkalk installatie. Wat kost het vervangen van de liner van het zwembad? Met de schilder spullen kopen voor het schilderwerk wat maandag gaat beginnen. Uitzoeken van een kleur voor de luiken. Het doornemen van de verbouwing. Kortom het is wel heel veel en wij moeten erg alert zijn dat we alles, wat we afspreken, ook opschrijven want voor het je weet ben je weer vergeten.

Met mijn broers hebben Gerrit Jan en ik de plannen voor de verbouwing helemaal uitgewerkt. Erg leuk om zo gezamenlijk te werken aan de plannen. 

Gelukkig schijnt de zon en is het zwembad een soort rustpunt. Heel langzaam begint het gehaaste van het leven in Nederland van mij af te vallen.

Zaterdagmiddag is de zus van Gerrit Jan met haar partner aangekomen. Vandaag hebben we met zijn drieën in de tuin gewerkt. En....... zij hebben de twee reclameborden meegenomen en de posters die gemaakt zijn voor de borden door de geweldige mensen van de Repro van het Antonius. Maandag gaan we deze borden ophangen bij de ingang van onze oprit.