Gerrit Jan vertrok afgelopen zondag naar Parijs met vriendin Wil, en ik vloog, samen met
vriendin Adrianne, op maandag naar de Dordogne. In de winter vliegt
Transavia twee keer per week op Bergerac. Op vrijdag en maandag. Het vliegtuig
was deze keer afgeladen, maar dat had natuurlijk te maken met de schoolvakantie. Ideale vlucht
slechts 1 uur en 40 minuten en je staat op Franse bodem. We hebben de huurauto opgehaald, en daarna, op
naar de Intermarché voor de eerste boodschappen.
 |
| De gîte waar wij verblijven deze trip |
Via Monpazier reden we naar
ons verblijf in Veyrignac. We hadden op Airbnb
een verbouwde schuur (gîte) geboekt in een klein gehucht La Vignasse, centraal
gelegen voor onze plannen voor deze week.
Deze route was binnendoor en ging door……..Saint Pompont! Dus
ja, hier moesten we even stoppen om het huis te bekijken wat voor donderdag op
onze lijst stond. Villa Léovil. Nou een villa zeker. We waren onder de indruk
van de ligging. Aan de rand van het dorp, ongeveer 3 minuten lopen en je bent
bij de bakker. Snel wat foto’s gemaakt van de buitenkant.
De haard brandde al
toen we rond 19 uur aankwamen en ook leuk dat er een soort welkomstpakket was.
In een mandje een fles wijn, pak koffie, een stokbrood, een grote pot jam en
geitenkaas in de koelkast. Aanvallen!
 |
| Het welkomstmandje |
Dinsdag
Vroeg op. Het was steenkoud in de woonkamer. De houtkachel was uit
dus dat werd even snel eten en wegwezen. Vandaag naar Mareuil om het eerste huis te bezichtigen.
Mareuil ligt in het noorden van de Dordogne op bijna drie uur rijden,
nou ja…… dat hadden wij weer, het navigatiesysteem van de auto liet ons steeds
over de smalle landweggetjes rijden. Dit kregen we te laat door, door al ons
geklets. Gelukkig had ik een landkaart meegenomen.
Om 12 uur hadden we voor de
kerk van Mareuil afgesproken met Paul en zijn vrouw Petra. Zij wonen ongeveer
50 minuten ten oosten van Mareuil en zouden ons vandaag bijstaan. Paul is de
broer van een goede vriend van mij. Stromende regen, de Dordogne op zijn onvoordeligst! . Gelukkig konden we meteen aan de lunch en tegelijkertijd de plannen doornemen.
Om 14 uur met de makelaar Alain afgesproken. Het huis lag
buiten Mareuil. Het zag er geweldig uit, zo aan de buitenkant. Blauwe luiken
heerlijk. Van binnen viel het heel erg tegen. Maar goed, het terrein om het heen
huis was groot, en zou geschikt kunnen zijn voor de safaritenten. Alleen, ja
het zwembad ligt pal voor de mooie veranda. Het idee de hele dag de gasten
in en uit het zwembad te zien komen hmmmm Adrianne ging dat even voor mij
visualiseren en het besluit was genomen: Dit wordt ‘em niet. Eigenlijk hadden we
alle vier zo van: verder kijken. Na een bakje troost afscheid genomen van Petre
en Paul en op naar La Vignasse.
Woensdag
Om 7 uur op. Koffie
en snel wat eten want het verblijf was net een koelcel. De houtkachel was
uitgegaan. Vandaag met makelaar Pieter op pad. Thema vandaag is een locatie
vinden waar we safaritenten kunnen zetten. Eigenlijk volgen we een twee sporen
tijdens deze zoektocht: of een Chambre d’hôtes als bron van inkomsten, of
safaritenten gaan exploiteren.
In Ayen afgesproken met de makelaar. Een dikke anderhalf uur
rijden. Net nog even tijd voor een kopje koffie. De regen viel met bakken naar
beneden. Niet echt het meest ideale weer om de omgeving te bekijken.
Onverwachte wending: niet het huis bekeken wat op de lijst
stond. Op advies van de makelaar naar Pompadour. Een klein landgoed van 2
hectare met een vijver. En hier zat zowaar een bestemming op dat je tenten
mocht verhuren. En de vijver was ‘op norm’. Het huisje bestond uit twee delen.
Een moderne aanbouw, heel licht door de grote schuifpui, en een oud gedeelte
met een "cantou". Een haard die zo breed is dat je er als het ware in kan
zitten.
 |
| De cantou |
Een slaapkamer op de zolder en dat was het. Heel klein, maar wel fijn
overzichtelijk. Grote voordeel, je hebt veel privacy omdat de gasten in de
tenten verblijven. En bij een chambre d’hôtes zitten de gasten in je huis.
Ondanks de stromende regen een schitterende plek. Adrianne en ik waren helemaal
onder de indruk.
Tijdens de lunch in Pompadour hebben we de observatielijst, die ik
gemaakt had, om gerichter een object te kunnen bekijken, kritisch besproken.
Conclusie, dit is een heel mooi object. Ideaal voor tenten. Het huis zelf te klein, maar er ligt wel een vergunning voor uitbouw, en de vraagprijs is voor ons gevoel wel heel hoog.
 |
| Uitzicht vanuit de kamer op de vijver |
Adrianne wilde graag een warme trui kopen dus op naar
Sarlat. We gingen rijden en op een
gegeven moment zie ik het bord Tulle. Niet goed, verkeerde Sarlat ingetikt….. Dat had ad Sarlat-la-Canéda moeten zijn. Dus ruim 100
km te ver gereden. Het was mistig en regenachtig dus eigenlijk was in de auto
zitten, niet eens zo heel erg. Wel mooie omgeving. Gelukkig werd het in Sarlat
droog. Wat rond gelopen en terug naar de koelcel, zonder trui, dat dan wel
weer.
Donderdag
Niet kunnen slapen van alle indrukken. Uren wakker gelegen.
Om 11 uur afgesproken met de makelaar in Saint Pompont. Gelukkig maar 40
minuten rijden vanaf onze gîte. Paul en Petra had ik gevraagd of ze ons weer
konden ondersteunen bij dit bezoek. En dat was maar goed ook! Wowfactor
10!
De villa is gebouwd in 1924, naar een ontwerp van een
Engelse architect . Het huis ligt aan de rand van een dorpje. Helemaal
vrij. Prachtige tuin met zwembad achter in de tuin en geschikt als Chambre
d’hôtes. De huidige eigenaar is een verzamelaar van kunst en hiermee was het
huis afgeladen vol. Ik kon gewoon niet focussen om het huis goed op bouwstaat
etc. te beoordelen. Ik kreeg wel heel veel informatie van de hulp van de
eigenaar. Zij wist veel te vertellen over het dorp, het huis zelf en de
mogelijkheden.
 |
| Uitzicht op de tuin met zwembad in de verte |
Gelukkig stonden mijn hulptroepen er anders, in bleek later.
Zij bekeken het huis met meer afstand en Adrianne werkte gewoon het
observatielijstje af. Dit huis voelde heel goed bij alle vier. In Daglan
tijdens de lunch kwamen we tot de conclusie dat dit misschien wel het huis is
dat Gerrit Jan en ik zoeken.
Adrianne en ik zijn hierna naar Lavaur gereden. Dit object
hebben we in de herfstvakantie drie keer bezocht, een oude boerderij middenin
het land. Een droomlocatie, maar niet geschikt voor ons teveel om op te knappen
voordat het als gîte verhuurd kan worden. Via Belves terug naar La Vignasse. De
eigenaren van de gîte hadden aangeboden om alvast de haard aan te zetten.
Lekker warm ‘thuis’ komen. Nagenieten van alle indrukken en vreselijk moe.
Vrijdag
Na een hele nacht het huis in Saint Pompont ingericht te
hebben, de koffer inpakken en naar Bergerac gereden. De zon scheen dus konden we heerlijk genieten
van het prachtige landschap. In no-time
weer in Nederland. Gerrit Jan komt zaterdagavond terug uit Parijs. Ondanks dat we elke dag telefonisch contact hadden, hebben
veel te bespreken. 😃
