Het was weer een hele drukke week wat betreft onze
toekomstplannen. Het contract met de kopers van ons huis is nu door beide
partijen getekend. Het wordt wat minder humaan allemaal: je ziet elkaar niet
aan tafel bij de makelaar, maar de stukken worden opgestuurd, ondertekend en
dan gaan ze naar de wederpartij. Maar goed, weer een stap. Dan gaan de drie
werkdagen bedenktijd in, en donderdag is het huis dan heus verkocht.
Wij gaan
nu de verwerkingsfase in. Bij mij dringt het nog maar heel langzaam door dat we
ons paleisje gaan verlaten. Ik krijg wel steeds meer zin om af te reizen naar
de Dordogne, dat dan weer wel, maar dit is toch een hobbel die we moeten nemen.
Fijn dat Marieke zo gastvrij is om haar broer en zwager op te nemen in haar
huis!
Tjitze
heeft na een goed gesprek met zijn leidinggevende, zijn ontslag ingediend.
Vanaf 1 juli aanstaande werkt hij niet meer in het ziekenhuis. Door allerlei
verlofdagen op te nemen krijgt hij nog tot eind 2017 een deel van zijn salaris
uitbetaald. Op mijn school ligt het wat anders; op een paar bevriende collega’s
na, weet nog niemand van mijn aanstaande vertrek. Ik dien mijn ontslag pas na
de zomervakantie in. Vooralsnog heb ik besloten door te werken tot 1 januari
2018.
Afgelopen vrijdag en zaterdag heb ik mijn laatste nationale
congres voor docenten Frans bijgewoond. Ik heb er weer van genoten. Ik liep er
wel heel anders rond nu; want toepassingsmogelijkheden voor mijn lessen, dat
wordt allemaal relatief natuurlijk. Vrijdagmiddag woonde ik een workshop bij
over de landelijke “Dag van de Franse taal”. Dat wordt 9 november komend
schooljaar. Ik ga proberen de collega’s warm te krijgen om dat op poten te
zetten. Dan heb ik nog een doel voor mijn laatste semester.
Aan het slot van het congres, verscheen de schrijver/
filmregisseur Philippe Claudel voor een interview. Hij schreef onder andere
Grijze Zielen, de kleindochter van Meneer Linh, en het Verslag van Brodeck.
Fantastische schrijver en een genot om naar te luisteren. Hij is zelf lang
leraar geweest op de middelbare school, en in een gevangenis. Mooie uitspraak
van hem: “Zonder kennisoverdracht is er geen mensheid meer, zonder leraren is
er geen mensheid.” Een zalfje voor mijn hart, in deze tijden waarin de mensen
die (denken) alles beter (te) weten, weer druk bezig zijn om kennisoverdracht
in een kwaad daglicht te stellen.
Wij kijken nu met spanning uit naar het komende weekend: op
naar Saint-Pompon, waar ik het huis voor het eerst ga zien. We hoorden van
Martin, onze makelaar, dat de eigenaar het ook allemaal heel spannend vindt.
